Een week onderweg

Inmiddels zijn we een week onderweg en liggen we in Cherbourg. Aan boord gaat alles goed maar de weergoden zijn ons tot nu toe minder goed gezind. De eerste dagen zijn we minder snel opgeschoten dan we hadden gedacht. Door veel onweerswaarschuwingen en een stormdag hebben we meerdere korte dagen gevaren. Na stops in St. Annaland, Vlissingen en Oostende zijn we donderdag in Duinkerken aangekomen waar we een getijdestop hebben gemaakt om met stroom mee door het Nauw van Calais te kunnen varen.

• 

• 

• 

Vrijdag zijn we ’s morgens om 5.30 uur (het begint alweer aardig op werken te lijken…) uit Duinkerken vertrokken met als bestemming Cherbourg. Een afstand van zo’n 180 mijl waarover we ca. 30 uur zouden doen. De voorspelde windrichting was niet goed, recht op de kop, maar de windkracht zou niet meer zijn dan 13 knopen en verder afnemen. Hoe dichter we bij Calais kwamen des te harder werd de wind. De beloofde 13 knopen bleek in werkelijkheid regelmatig meer dan 20 knopen te zijn. Met de stevige stroom in de rug en de wind op de kop, werd het hierdoor een onstuimig dagje “hakken” op de motor. Flinke dreunen op de golven zorgden voor een nat dek en weinig comfort binnen. Wel bleek onze planning prima in orde want we waren het Nauw van Calais ruim voor het kenteren van het tij door. Om een uur of 6 in de middag nam de wind eindelijk af en werd de zee een stuk rustiger. Een flinke trilling door het schip en een teruglopende snelheid zorgde nog voor wat opschudding aan boord. Een flinke klap achteruit en een enorme sliert zeergras schoot van onder de spiegel waarna het probleem was opgelost.

Voor we de nacht in gingen was de wind volledig verdwenen en het water vrijwel vlak. Wederom niet zeilen dus. Annette nam de eerste wacht van 22 uur tot 2 uur op zaterdagochtend. Naast dat het een heel koude en donkere nacht was, zonder maan en met een dik wolkendek, was het verder weinig spectaculair. De enige gebeurtenis in deze periode was een vissersschip met uitgeschakelde AIS en heel veel verlichting die een volledig onvoorspelbare koers volgde maar uiteindelijk keurig achterlangs voer. Na 2 uur was het mijn beurt en kon Annette eindelijk gaan slapen. Van voor-slapen tijdens de dag was, door het gebeuk tegen de golven, niet veel terecht gekomen. Om 6 uur zat mijn wacht erop zonder dat er ook maar iets bijzonders was gebeurd. In de wijde omtrek was er geen schip te bekennen en we zouden tot Cherbourg geen scheepvaartroutes meer kruisen. Annette sliep nog en ik besloot de komende uren in de kuip de wacht voort te zetten en ondertussen korte perioden te slapen. Ik had dit al eerder gedaan en door het alarm op mijn telefoon elke 10 minuten af te laten gaan, rust je toch uit zonder dat de veiligheid in het gedrang komt.

• 

• 

• 

Uiteindelijk kwam omstreek 9.30 land inzicht en waren er nog zo’n 15 mijl te gaan. Helaas kregen we op dit laatste stuk de sterke stroming voor de Bretonse kust tegen waardoor op het dieptepunt onze grondsnelheid tot 1,5 knoop terugliep en het ook nog eens stevig begon te regenen. Na de toch al koude nacht een frisse afsluiting van de tocht. Begin van de middag liepen we Cherbourg binnen waar we na een goede lunch en een warme douche terug konden kijken op een gevarieerde (motor-)tocht waarbij we uiteindelijk toch een behoorlijk stap richting het zuiden hebben gemaakt.

Op dit moment liggen we nog in Cherbourg in afwachting van wat motoronderdelen en een gunstiger wind. Het lijkt erop dat vanaf vrijdag de wind uit een meer noordelijke richting gaat komen waardoor we er mogelijk voor kiezen om dan direct de oversteek van de Golf van Biskaje te maken. Begin volgende week kunnen we dan gaan genieten van zomers weer aan de Spaanse ria’s.

Vanaf vandaag is onze positie ook hier te volgen.