De (A)BC Eilanden

Na een heel mooie zeiltocht vanaf Martinique komen we op 6 mei aan op Curaçao. Bij de ingang van het Spaanse Water vaart Gijsbert ons in zijn snelle boot tegemoet. Het is al tegen zonsondergang en de begeleiding door de smalle ingang van het Spaanse Water en de hulp bij het vinden van een geschikte ankerplaats voor de duisternis invalt was heel fijn. De plek die Gijsbert had uitgekozen lag op een heel kort dinghy ritje van zijn appartement aan de rand van het Spaanse Water. Als klap op de vuurpijl hoefden we ook niet meer zelf te koken maar werden we door Gijsbert ontvangen met een heerlijk maaltijd op zijn terras. Een goed begin van het eerste deel van ons verblijf in Curaçao.

Vooraf hadden we over het eiland nogal wat verschillende berichten ontvangen. Variërend van “nooit meer” tot laaiend enthousiast. Terugkijkend naar onze tijd daar horen wij bij de groep enthousiastelingen. Het eiland heeft veel te bieden als je maar verder kijkt dan de geijkte toeristenresorts.

In de dagen na onze aankomst komen er steeds meer boten aan die ervoor kiezen om het orkaanseizoen hier door te brengen. Curacao ligt net buiten de “hurricane zone” in het Caribisch gebied en velen laten hun boot hier een paar maanden achter om zelf naar elders te vertrekken. Al snel na ons komen Ocean Monkey, Misty Blue en Blowing Bubbles aan. Boten en bemanningen waar we eerder al mee hebben kennisgemaakt en waarmee we een leuke klik hebben. Verder maken we kennis met de bemanning van de Heron. Kim en Vincent zullen later voor ons nog van onschatbare waarde zijn. Kortom, er ontstaat een gezellig en internationaal clubje wat op donderavonden steeds verder uitbreidt tijdens de cruisers night in restaurant The Pier.

Naast het klaar maken van de boot voor een langere periode op de wal, gaan we er regelmatig met een gehuurde auto op uit om het eiland te leren kennen. We bezoeken onder andere het Shete Boka National Park en het slavernijmuseum Kura Hulanda en we frequenteren diverse prima horecagelegenheden. Aan goed eten geen gebrek op Curacao! Speciale vermelding voor restaurant De Visserij. Dit is een restaurant wat wordt gerund door mensen met afstand tot de arbeidsmarkt èn waar de vis rechtstreeks voor een faire prijs van de vissers wordt gekocht. Hier eet je absoluut de lekkerste seared tuna en voor de prijs hoef je een extra portie niet te laten.

Op 14 juni zullen we terugvliegen naar Nederland maar aangezien we, bij terugkeer op Curaçao, eind september onze vrienden Teun en Trudy op bezoek krijgen en in november Jantine, Ivan en onze kleinzoon Julius, hebben we dan nog ruim de tijd om andere delen van het eiland te ontdekken. We zetten de uitstapjes in juni dus op een laag pitje en genieten van de rust op de boot. Op 6 juni vieren we mijn verjaardag met een borrel bij Taboosh en krijg ik een verjaardagsduik cadeau van Blowing Bubbles. We maken een mooie driftduik van Directors Beach naar Tugboat Beach. Je duikt hier langs een heel steil drop off. Genietend van het koraal en de vissen worden we door de stroom langzaam meegevoerd naar het sleepbootje wat ligt afgezonken voor Tugboat Beach. Daar vlakbij vind je ook een plek waar koraal wordt gekweekt wat later op de riffen wordt uitgezet.

Inmiddels wordt het tijd het Spaanse Water te verruilen voor Curacao Marina waar de boot de komende 3 maanden in het depot wordt geplaatst. We besteden hier nog 2 dagen aan het klaarmaken van de boot en op 12 juni nemen we onze intrek in The Ritz, een tot hotel omgebouwde ijsfabriek, waar we nog twee dagen kunnen bijkomen voor de reis naar Nederland.

Na bijna 3 maanden in Nederland keren we eind september in gezelschap van Teun en Trudy terug naar Curaçao. Zij kunnen daar gebruik maken van het appartement van Gijsbert aan het Spaanse Water. De eerste dagen besteden we aan het vaarklaar maken van Janjorem. Het poetswerk hebben uitbesteed aan Curaçao Marine Services. Normaal doen we dat zelf maar alleen de gedachte aan poetsen bij 32 graden en een luchtvochtigheid van meer dan 80% maakte ons al moe. Bij aankomst op de jachthaven glimt de boot ons al tegemoet en na wat onderhoud aan de saildrive en schroef gaan we te water.

We blijven nog 2 dagen in de marina liggen om de binnenkant weer op orde te krijgen en alle systemen weer aan de praat te krijgen. Daarna vaar ik  met Teun en Trudy de boot om naar het Spaanse water. Hier zullen we tot het eind van het orkaanseizoen zijn blijven liggen.

We hebben nu dus ruimschoots de tijd om Curaçao nog verder te leren kennen. Voor de zomerstop waren we al enthousiast geworden over het eiland en na diverse uitstapjes met Teun en Trudy is ons enthousiasme alleen maar toegenomen. We hebben een gezellige tijd met hen. Helaas komt hun vakantie teneinde en vliegen ze na 14 dagen terug naar Nederland. Wij besteden nu onze tijd aan het verder zeilklaar maken van de boot en genieten van de momenten met de andere cruisers. Inmiddels zijn de cruisersborrels van alleen de donderdagavond bij de The Pier, nu ook aangevuld met Hamburger Night bij Uncle Joe op dinsdag en een maandelijkse borrel op het strand bij de surfclub. Voldoende gelegenheid voor sociale contacten dus.

Helaas bereikt ons half oktober het nare nieuws dat Annette’s moeder is overleden en nog dezelfde dag vliegt zij terug naar Nederland. Ik blijf nog een paar dagen om de boot zodanig klaar te maken dat deze onbemand voor anker kan blijven liggen en vlieg dan ook terug om op tijd in Nederland te zijn voor de begrafenis.

De dag na de begrafenis gaat de telefoon. Kim van de Heron belt dat onze boot tijdens een reversal (180 graden draaiing van de wind) van het anker is geslagen en vastligt in de mangrove. Het is dan omstreeks 4 uur in de ochtend in Curaçao en Kim en Vincent waren wakker geworden door de plotselinge draaiing en toename van de wind. Toen ze aan dek kwamen was onze boot inmiddels gepasseerd en gelukkig zonder andere boten te raken de mangrove ingedreven. Inmiddels was de wind gaan liggen en een korte inspectie door Vincent had geen schade aangetoond. De volgende ochtend hebben zij Janjorem bij opkomend water op eigenkracht losgekregen en opnieuw geankerd. Eind goed, al goed en wij zijn Kim en Vincent enorm dankbaar!

We blijven nog tot begin november in Nederland en vliegen dan terug zodat we nog enige tijd met Jantine, Ivan en Julius kunnen doorbrengen die inmiddels al met hun vakantie op Curaçao zijn gestart. Na een vervelende tijd pakken we de draad weer op. Helaas is door het overlijden de duikvakantie die we met Joris en Lisa op Bonaire zouden hebben niet doorgegaan.

In de resterende periode op Curaçao hebben we nog een leuke tijd met Gijsbert en met de op Curaçao wonende Nederlanders Ron en Tosca en Ruud en Francis. Met Ruud heb ik nog een mooie duik gemaakt bij Karakter. Een duikplek die echt de moeite waard is en bovendien kun je er na afloop uitstekend lunchen.

Het is inmiddels 4 december en het orkaanseizoen is voorbij. We besluiten zo snel het weer het toelaat te vertrekken naar Puerto Rico. Aangezien zich nog geen geschikt weervenster aanbiedt besluiten we via Klein Curaçao naar Bonaire te gaan en daar te wachten op een gunstige windrichting. Tijdens ons vertrek hebben we een escorte van de drie speedboats van Gijs, Ron en Ruud. Kortom een leuk einde aan een heerlijk verblijf op Curacao!

Om vier uur ’s middags komen we na een lekker zeiltochtje aan op Klein Curacao. We besluiten hier een nachtje illegaal, we zijn al uitgeklaard, te blijven. De ankerplek is rustig en voorzien van moorings om schade aan de bodem te voorkomen. We kiezen een mooring naast de Heron die, na een weinig succesvol middagje vissen, besluiten om ons nog een nachtje gezelschap te houden. Het water is kraakhelder en vol kleurige vissen. We besluiten niet aan land te gaan maar wat te snorkelen in het heerlijke blauwe water. Een verademing na het Spaanse Water wat door de overvloedige regenval op Curaçao was veranderd in een modderpoel.

Gezien de reputatie van de moorings controleer ik de lijn, de ketting en het betonblok en dat ziet er prima uit. We genieten van een mooie zonsondergang en gaan op tijd naar bed.

Boem…. Het is vijf uur in de ochtend als we wakker worden van een dreun en stemmen. We blijken zij aan zij te liggen met de Heron. Gelukkig hebben zij nog wat fenders hangen en wordt daarmee schade voorkomen aan beide boten. Een van de boten moet los zijn gekomen van zijn mooring. Als Annette aan de lijn trekt blijkt ze de hele mooring aan boord te kunnen tillen. Hiermee zijn we er nog niet. Ons roer blijkt vast te zitten achter de mooring lijn van Heron. Dat wordt een nachtelijke duik. Gewapend met een duiklamp plons ik het water in en zie dat er geen schade is en ik alleen de lijn van achter ons roer moet zien te sleuren. Met enige krachtsinspanning krijg ik de lijn onder ons roer door getrokken en zijn we vrij van de Heron. We halen de mooring aan boord. Het blijkt dat de borging van de D-sluiting, waarmee de mooring aan het betonblok op de bodem vastzit, is verdwenen. Volgende keer dus nog beter inspecteren voordat we een mooring vertrouwen.

Inmiddels wordt het licht en we besluiten direct door te gaan naar Bonaire. Er is nog nauwelijks wind en wat er is staat recht op de kop. We nemen nogmaals afscheid van de Heron die ons nu twee keer heeft gered. Als we opschieten zijn we voor de wind aantrekt naar Bonaire gemotord.

Vier uur later liggen we aan, wederom, een mooring bij Bonaire. Ankeren is hier verboden om schade aan het koraal te voorkomen. Gelukkig hebben de moorings hier een goede reputatie en worden ze regelmatig geïnspecteerd en vervangen. We liggen vlak voor een duikshop wat goed uitkomt want mijn fles moet worden gevuld en ik heb wat onderdelen nodig om de duikuitrusting te onderhouden. Ondanks de nabijheid van Curacao zijn de eilanden niet te vergelijken. Bonaire oogt lieflijker en de hoofdstad Kralendijk is een uit de kluiten gewassen dorp met veel minder verkeer dan op Curacao. Een paar uur na ons arriveert de Chiara. Zij zijn gelijk met ons uit Curacao vertrokken en we hebben ze eerder ontmoet in Cherbourg en Mindelo. Ook zij hebben een tussenstop gemaakt op klein Curacao en ons in alle vroegte zien vertrekken. Zij lagen wel vast…

Begin van de middag klaren we in bij de Nederlandse douane. Een verademing; efficiënt, vriendelijk en duidelijk. Dat hebben we lange tijd gemist. Op de terugweg van de douane passeren we de bekende Karels Beach Bar en we besluiten met Michiel en Annette om een tussenstop te maken voor een biertje, bitterballen en frikandelletjes.

Omdat we verwachten binnen enkele dagen tot een week alweer te vertrekken naar Puerto Rico proberen we onze tijd goed te besteden. We graag de hoogtepunten van het eiland zien en bovendien wil ik nog erg graag een duik maken tussen het mooie koraal van Bonaire.

De zoektocht naar een auto eindigt in een deceptie. Als je er al een kan huren kost die $ 100/dag. Absurd duur en in geen geval zijn we bereid dat ervoor neer te tellen. Plan B treedt in werking. We gaan opzoek naar een georganiseerde tour over het eiland en vinden uiteindelijk een rondrit met gids die ons in 4 uur tijd langs de interessantste punten van het kleine eiland zal rijden. Het blijkt een succes. Onze gids is een Nederlander die al meerdere jaren op Bonaire woont en enorm veel over de historie kan vertellen. Helaas is een bezoek aan het nationale park door de overvloedige regen van de afgelopen weken niet mogelijk. Het park is gesloten en zal tijdens ons verblijf op Bonaire dicht blijven.

Inmiddels hebben we contact gelegd met onze Zweedse vrienden van de Yolo. We hebben ze eerder gesproken op Grenada en Curaçao. Zij hebben net hun duikbrevet gehaald en wanneer ze horen dat ik een duik wil gaan maken stellen ze voor dit gedrieën te doen. De volgende morgen om 10 uur gaan we het water in voor een mooie duik bijna recht onder onze boten.

Al na een kleine week dient zich een weervenster aan wat gunstig is voor de tocht naar het noorden. De Chiara, de Theodorus Cornelis en de Yolo hebben ook het plan om richting Puerto Rico of Sint Maarten te vertrekken. We plannen een bemanningsmeeting met hapje en drankje bij de Yolo aan boord en besluiten dat 12 december een gunstig vertrek moment is. De volgende dag bereidt Annette drie warme maaltijden voor zodat we tijdens de aandewindse tocht naar Ponce in Puerto Rico niet uitgebreid in de keuken hoeven te staan.

In de vroege ochtend van 12 december vertrekken we naar Puerto Rico.