Spanje en Portugal

Na de oversteek van de Golf van Biskaje begon voor ons het gevoel van onthaasten pas echt goed opgang te komen. Vanaf dat moment was alles nieuw. Het plan was om gedurende de maanden juli, augustus en september de Spaanse ria’s, de Portugese wetskust en m.n. de steden Porto en Lissabon op ons gemak te bezoeken om vervolgens eind augustus in vakantiemodus in de Algarve te verblijven. Hier zouden we onze dochter met schoonzoon en kleinkind ontmoeten. Door corona perikelen liep dit allemaal iets anders en terwijl ik dit schrijf zitten we 10 dagen in Nederland om van familie, vrienden en natuurlijk ons eerste kleinkind te genieten. 15 september vliegen we terug en staat de volgende etappe naar Madeira gepland.

De Spaanse Ria’s

Bij aankomst in (L)A Coruna werden we welkom geheten door Herco en Elvira van de Morgane of Sark en al snel werd de afspraak gemaakt voor een eerste borrel op Spaanse grond. Een aantal uren na ons arriveerde ook de Ocean Monkey. Leuk om elkaar na ruim 4 dagen op zee weer “life” te spreken en de ervaringen van de oversteek uit te wisselen. De komende 3 dagen zijn we in A Coruna gebleven en op 24 juli hebben we Annette’s verjaardag met een prima etentje gevierd. La Coruna is een leuke oude stad met de jachthaven direct grenzend aan het centrum. Eten en drinken zijn er niet duur en er is volop keus in restaurants en terrasjes. Door corona was het ook niet erg druk in het centrum met in de ochtend zelfs gewoon een uitgestorven stad. Maar goed, de Spanjaarden beginnen ook pas te leven na de siesta dus ’s avonds was het centrum een stuk levendiger en gezelliger.

Na 4 dagen A Coruna werd het tijd om de Ria de Betanzos verder op te varen en te ankeren bij Ares. Een klein vakantieplaatsje met, zoals vrijwel alle dorpen en stadjes aan de ria’s, een visserij-achtergrond. We hebben dan ook in elke plaats waar we zijn geweest genoten van heerlijke gegrilde vis. Het is prima ankeren bij Ares. Niet diep, zandgrond en beschut voor wind uit alle richtingen en in de ochtend bezoek van dolfijnen.

Uiteindelijk hebben we in de andere ria’s achtereen volgens Camarinas, Muros, Esteiro, Portosin, Isla Tambo, Combarro, Aldan, Playa de Barro, Cangas en Barra bezocht. Afwisselend ankerend of in een jachthaven. De ria’s zijn stuk voor stuk mooi met over het algemeen oude vissersplaatsjes waarvan Combarro er uitspringt. Ook voor mensen zonder boot leuke bestemmingen, mooie natuur en mooie rustige strandjes. Diverse plaatsjes hebben een interessante geschiedenis die prima is terug te vinden op Wikipedia :-). Dus ik bespaar mezelf de moeite en jullie de leestijd door ze niet allemaal uitgebreid te beschrijven. Onderstaande foto’s geven een beeld van de verschillende plaatsen.

Met het openbaar vervoer hebben we regelmatig het achterland bezocht waaronder Santiago de Compostella. We hadden ons voorbereid op een vrij toeristische heksenketel maar hier werkte de coronapandemie een keer in ons voordeel. Het was er daardoor niet al te druk waardoor je een beter beeld krijgt van het oude stadje met zijn kleine pittoreske straatjes en natuurlijk de beroemde kathedraal met de lange rij wachtende bedevaartgangers. Natuurlijk wilden ook wij de kathedraal bezoeken maar niet een paar uur in de lange rij staan wachten. Ook hier hadden we geluk want in een jaar waar 25 juli, de naamdag van apostel Jacobus, op zondag valt is de heilige poort geopend. Deze bleek minder intrek dan de hoofdingang zodat we, een beperkt deel, van de kathedraal konden bezoeken. Uiteraard mocht je binnen geen foto’s maken en dat heb ik natuurlijk niet gedaan…. (nou ja, eentje dan).

Wij hadden op een gegeven moment het gevoel het wel gezien te hebben. Uiteindelijk beginnen de plaatsjes, de natuur en de strandjes wel veel gelijkenis te vertonen. Tijd voor iets nieuws! Op naar Portugal.

Portugal

Zodra je Spanje verlaat wordt al snel de kust heel anders. Waar de Spaanse kust ruig en steil is, is de Portugese kust veel vlakker en minder rotsachtig. Ook zijn er aanzienlijk minder ankerplekken en jachthavens. Wij hadden in ieder geval twee doelen en dat waren een bezoek aan Porto en Lissabon.

In Porto bleek er geen ligplaats beschikbaar in de jachthaven aan de zuidkant van de Douro waardoor we zijn uitgeweken naar Leixoes. Leixoes is een haven- en vakantieplaatsje ca. 5 km van Porto met prima sneltram en busverbindingen met het centrum van Porto. De haven van Leixoes is bovendien goed beschut en onder vrijwel alle omstandigheden aan te lopen. De tocht van Barra naar Leixos was een barre… Bij vertrek van de ankerplaats in Barra was het wat heiig. In deze regio geen best voorteken want al meerdere keren hebben we ’s morgens een erg mistige start gemaakt. Meestal trekt deze mis in de loop van de ochtend op. Zoniet vandaag. Binnen een uur zat het potdicht van de mist met een zicht van maximaal 50 meter.

Dit zou zo blijven tot een half uur na aankomst in Leixoes wanneer de zon doorbreekt en er in no time een prachtige wolkeloze blauwe lucht zichtbaar wordt. Onderweg een aantal keren door het gebrekkige zicht een boeitje van een kreeftenkorf overvaren. Op het moment dat je die zag was het te laat om bij te sturen. Om de haveningang te vinden waren kaartplotter en radar geen luxe maar noodzaak en, vanwege het drukke vrachtverkeer, was ook de AIS weer erg fijn omdat het je een vroegtijdig beeld geeft over de scheepsbewegingen in en buiten de haven.

Leixoes zelf lijkt in eerste instantie een plaatsje dat niet veel te bieden heeft. Wanneer je de jachthaven binnen vaart dan waan je je op de Rotterdamse Heiplaat. Een beetje troebel water en uitzicht op de naastgelegen containerterminal. Loop je de haven uit dan blijkt er direct achter de jachthaven een heel mooi strand te liggen aan een nieuw ontwikkelde, weliswaar volledig op toerisme gerichte, boulevard. Tegenover de jachthaven ligt het oude Leixoes met smalle straatjes met daarin verborgen een paar kleine uitstekende visrestaurantjes. We kozen voor een van de wat “duurdere” restaurants (hadden we verdiend na de mistige tocht) en voor nog geen € 70 genoten we van gegrilde sardientjes, dorade, prima Douro wijn met diverse bijgerechten en dessert en koffie. Dat alles vers en perfect bereid. Een prima begin van ons Portugese avontuur.

Porto

Vanuit Leixoes zijn we na een korte wandeling op de sneltram naar het centrum van Porto gegaan. De dag ervoor hadden we een fietstocht door de stad geboekt onderleiding van een Nederlandse gids. Bij aankomst bij de fietsverhuur bleken de fietsen gelukkig elektrische trapondersteuning te hebben. We vroegen ons al af hoe we in deze stad gebouwd op een aantal steile heuvels de dag zouden overleven. Er bleken nog 4 Nederlanders mee te fietsen en natuurlijk onze gids Stephen, geboren en getogen in ons mooie Rotterdam en inmiddels een paar jaar in Porto wonend. Wij vonden het een enorm leuke en informatieve rondleiding door de stad. De tocht duurde ca. 3 uur en na afloop kregen we van Stephen nog een uitgebreide email met tips over Porto. Aanrader!

Wanneer je in Porto bent moet je natuurlijk een bezoek brengen aan een van de vele porthuizen. Wij zijn naar Graham’s geweest en kregen daar een interessant inkijkje in het ontstaan en de ontwikkeling van dit (nog steeds) familiebedrijf en vele aspecten die bij het produceren van port komen kijken. Een bezoek hieraan maakt eigenlijk dat je nog veel meer van de Douro wilt gaan zien en ook meer wil weten over de Douro wijngaarden en wijnen. Zeker iets wat voor de toekomst nog op onze todo list staat.

O ja, wat niet onvermeld mag blijven is dat van de TOP vintage ports er 3 zijn uit de geboortejaren van 3 generaties mannen De Man…. Dit kan geen toeval zijn.

Na een aantal dagen Porto en omgeving werd het tijd om door te gaan richting Lissabon. Sinds onze aankomst in Leixoes was het prachtig zomerweer zonder mist en zonder de toch vrij vaak voorkomende regen in Porto. Op de dag van vertrek stonden we dan ook vol goede moed op om te vertrekken voor de eerste etappe richting Lissabon. Een korte blik uit het kajuitluik toonde een troosteloos uitzicht. Nou ja uitzicht, geen zicht dus. Weer potdichte mist. Na een uurtje leek de mist wat afgenomen en besloten we te vertrekken. Radar aan, een paar waypoints in het navigatiesysteem en gaan. Niet dus. Op het moment dat we de jachthaven uitvoeren kon ik van achter het stuurwiel nog net Annette op de punt zien staan. Onverantwoord om op deze manier tussen de zeeschepen door de buitenhaven naar buiten te varen. Vijf minuten later lagen we weer in onze box. Onze Zweedse buren op de Anna van twee boxen verder bleken dezelfde route als ons in gedachten te hebben. Na de lunch bleek de mist voldoende opgetrokken om een nieuwe poging te wagen. Door alle vertraging zou dit wel betekenen dat we in het donker in de volgende haven zouden aankomen. Geen aanlokkelijk scenario. De oplossing: in plaats van twee tussenstops gaan we, samen met de Anna, non-stop richting Oeiras. Dit betekende voor het eerst na de oversteek van de Golf van Biskaje weer eens een nachtje op zee. Uiteindelijk werd het een leuke tocht. Het eerste deel zeilend met een kleine 3 Beaufort, het tweede deel op de motor omdat wederom de beloofde Portugese Noord (Nortada) het liet afweten. Einde van de volgende dag kwamen we nagenoeg te gelijkertijd met de Anna in Oeiras aan. Staphan en Britt hadden bedacht uiteten te gaan en of we het een goed idee vonden om ons bij hen aan te sluiten. Hetgeen resulteerde in een gezellige avond met wederom uitstekend gegrilde vis etc. etc.

Lissabon

Oeiras is een enigszins afgelegen jachthaven aan de monding van de Taag maar met een uitstekende treinverbinding naar Lissabon. Een reisje van ca. 20 minuten. Velen kiezen Cascais als uitvalsbasis maar naast duur, is de haven daar ook minder aantrekkelijk. Uiteindelijk zijn we later nog wel met de trein naar Cascais geweest.

Aangezien we wat langer in Lissabon wilden zijn, hadden we besloten om een hotelkamer te nemen zodat we ook het avond-/nachtleven van Lissabon konden ervaren zonder risico op het missen van de laatste trein. Het Prata Boutique Hotel bleek een heel goede keuze. Ruime kamer met prima badkamer en een uitgebreid ontbijt de volgende ochtend voor een heel redelijke (Corona) prijs. Daarnaast is het midden in het oude stadscentrum waardoor een grootdeel van de bezienswaardigheden te voet bereikbaar is. Helaas realiseerden we ons dat pas later (een goede voorbereiding is alles….) nadat we een falende hop-on hop-off bus ervaring hadden. Hop off ging prima, alleen hop on liet bij de Torre de Belem meer dan twee uur op zich wachten. Bovendien bleek de Torre niet toegankelijk en lag de oplossing in de vele toeristische horeca aldaar. Een onderonsje tussen de busmaatschappij en de horeca ligt bijna voor de hand. De rest van de dag en een grootdeel van de tweede dag hebben we ons na deze ervaring wandelend of met de tram verplaatst. Eigenlijk veel leuker en het geeft je de mogelijkheid om net iets buiten de echt toeristische gebieden te genieten van deze mooie stad. De eerste dag hebben we verder vooral gevuld met het centrum en de wijk Bairro Alto. Loop voor het diner vooral niet het eerste beste restaurant binnen maar zoek even verder buiten de grote drukte. Wij eindigden uiteindelijk op een dakterras met een heerlijke tappas. Houd je niet van klimmen, pak dan de kabeltram vanuit het centrum naar Bairro Alto of de Santa Justa lift. Houd je trouwens van ingeblikte sardientjes kom dan ook naar Lissabon. Winkels vol met alle mogelijke variaties.

Dag 2 zijn we begonnen met een stevige wandeling naar Castelo de São Jorge. Een klim van het centrum van de stad naar de top van de hoogste heuvel van de stad. Van daaruit heb je een fantastisch uitzicht over de stad en de rivier de Taag. Wandelend naar beneden kom je langs diverse graffiti. Graffiti vind je overal in Lissabon en is legaal op leegstaande, verkrotte huizen. In goede traditie eindigden we ook nu op een terras om daarna met de beroemde lijn 28 dwars door de smalle straatjes naar de andere kant van de stad te gaan. De tramlijn eindigt bij een groot kerkhof. Wij besloten dat een langdurig verblijf daar nog niet wenselijk was en zijn verder gegaan naar LX Factory in de wijk Alcantara. Een kruising tussen de good old Fenix Food Factory op Katendrecht en Strijp in Eindhoven. Misschien iets teveel eer voor dit moment gezien de ontwikkelingen die nog volop gaande zijn. Maar (vegan) restaurantjes, vintage boetiekjes en workshops. Een leuke afsluiting van onze dagen in Lissabon.

Richting Algarve

Lissabon achter ons gelaten bereiden we ons voor op twee etappes richting de Algarve maar niet zonder eerst nog een dag door te brengen in Cascais. Cascais is een levendig toeristenplaatsje met veel winkeltjes, cafés en restaurants met daarnaast leuke oude straatjes en monumentale panden.

Vanuit Lissabon naar de Algarve zijn er niet veel havens of ankerplaatsen om te overnachten. Aangezien we geen zin hadden in een nachtelijke tocht hebben we gekozen voor een overnachting in Sines. Volgens de pilots een prima haven maar verder niet de moeite waard. Nam ik de pilots al met een korreltje zout, dan twijfel ik nu volledig aan hun objectiviteit. Wij vonden Sines een leuk stadje wat vanuit zee gezien verscholen ligt achter een grote industriële haven die, zodra je de jachthaven binnenvaart, direct onzichtbaar wordt. Daarvoor in de plaats krijg uitzicht op een baai met strand met op de achtergrond het kasteel van waaruit Vasco da Gama zijn ontdekkingsreizen ondernam. Dit alles was voor ons voldoende reden om uiteindelijk een paar dagen te blijven. Gewoon even lekker hangen op een terrasje met een lekker muziekje op de achtergrond en ’s avonds eten in een wel heel authentiek Portugees restaurant waar sinds WO II niets meer aan is gewijzigd en het personeel een karikatuur van de cast van ‘Allo, ‘Allo! is.

De volgende dag vertrekken we, wederom in dichte mist, richting Lagos in de Algarve. het zicht nam steeds verder af tot ca. 3 bootlengtes (minder dan 40 meter). Het werd weer turen op het radarscherm. Geen overbodige luxe bleek later toen er vijf kleine bliepjes en zonder AIS verschenen op een precies tegengestelde koers en die, zo leek het, geenszins van plan waren te wijken. Oppassen dus. Even later verschijnt er uit de mist aan stuurboord een zeiljachtje. Geen radar maar twee man voorop de punt turend naar datgene wat je niet kon zien. Gemist op 30 meter…. Kort daarna volgt jachtje twee aan bakboord. De drie anderen hebben we nooit gezien en ik vraag me af of zij ooit in de gaten hebben gehad dat wij hen voorbij voeren.

’s Middags trok de mist op en tegen de tijd dat we Cabo Sao Vicente ronden was de lucht stralend blauw en liep de temperatuur snel op naar ver boven de twintig graden. Nog 20 mijl te gaan naar Lagos. Even later trekt ook de wind aan en met een bakstag windje van zo’n 15 knopen en een vlakke zee scheuren we met code 0 en grootzeil op met 7,5 – 8 knopen naar onze bestemming. Een prachtig einde van onze laatste tocht langs het Europese continent. De volgende sprong wordt Madeira. Althans, dat dachten we toen.